Ludzki egoizm

Jak iskrę samotną dającą nadzieję w mroku,

Dostrzegam Twe serce, bijące w amoku,

Wśród tłumu bezwstydnie przed siebie goniącym,

Napawasz blaskiem, niczym słońce rażącym.

Lecz blask Twój dostrzec potrafi niewielu,

Ponieważ goniąc za światem, zupełnie bez celu,

Znajdują szczęście fałszywe jedynie,

Z nadzieją w sercu, że ono nie minie..

Jak już przystało na próżnych ludzi,

Każdy z osobna tylko się łudzi,

Kroczek po kroczku, spełniając swe żądze,

Że dane mu będzie mieć sławe i pieniądze..